sipharum

suppărum ( sĭpărium, sĭpărum, sĭphărum ), i, n., and suppărus ( sĭphărus ) i, m. [Oscan; orig., perh., linen stuff in gen.; hence],

I.

A linen garment worn by women: indutui alterum, quod subtus, a quo subucula: alterum quod supra, a quo supparus: nisi id, quod item dicunt Osce, Varr. L. L. 5, § 131 Müll.:

supparus vestimentum puellare lineum, quod et subucula, id est camisia, dicitur: Afranius: puella non sum, supparo si induta sum,

Fest. p. 311 ib.; cf. Non. 540, 14:

quid istae, quae vesti quotannis nomina inveniunt nova... Indusiatam, patagiatam... Supparum aut subminiam,

Plaut. Ep. 2, 2, 48:

suppura angusta,

Luc. 2, 364. —

(β).

A linen garment worn by men: hic indutus supparum, Varr. ap. Non. 540, 15; cf. Non. 540, 8.—

II.

= sipharos, a small sail on the foremast, a topsail:

supparum appellant dolonem, velum minus in navi, ut acation majus,

Fest. p. 340 Müll.:

pandens Suppara velorum,

Luc. 5, 428; Stat. S. 3, 2, 27; Sen. Ep. 77, 1; id. Herc. Oet. 698; id. Med. 327 al. —Collat. form sippărum or sippărus, Sen. Ep. 77, 1 Haase.